Gjithmon kur largohem nga ky qytet kam një ndjenjë që nuk mund ta përshkruaj,më duket sikur graviteti në këtë qytet është më i fortë se në çdo qytet tjetër. Edhe pse e shanë e dhunuan e copëtuan e shiten e vodhën, Struga do ngelet gjithmon vendi më i ëmbël vendi ku ndihem më i privilegjuar vendi ku peshoj më tepër, asnjëherë nuk ta ndërrojë me asnjë qytet në këtë botë.
Të fala nga ZVICRA me vargjet e Gjergj Fishtes:
Lamtumirë, vendet e mia,
qe, po zhduken dalëngadalë!
Gjëmon deti, ushton duhia,
likundet barka valë mbi valë,
Kah njai diell, që asht tue flakue,
andej fill un tash do t’vete…
Lamtumirë, atdhe i bekue!
