SHITET SHTËPI NË DY LAHMACUNA !

Mosha e Muhamed Babait ishte e bazuar në 75 vjeç. Katin e sipërm të shtëpisë dykatëshe ia dha djalit dhe nuses, dhe ai vazhdoi jetën me gruan në shtëpinë e katit të poshtëm që ishte si banesa e një portieri.
Punoi gjithë jetën dhe e bëri të vraponte pas jetesës hallall, dhe me ato para që i shtonte nga dhëmbi në gozhdë, mund ta kishte blerë këtë vend dhjetë vjet më parë.

Fatmirësisht borxhi u pastrua . Ba aldı ğıkur nuk ishte nevojtar me pensionin që merrte një herë në muaj, nuk paguante as qiranë. Krahu i shkurtër jetonte shyqyr.
Edhe djali i tij kishte profesion të mirë, nuk ishte i pasur! Por as ai nuk konsiderohej i varfër, ai ishte fitimtar i të ardhurave të mesme.

Nusja kishte ankesa ironizuese të herë pas here. “Ai është injorant, do ta kuptojë të mirën dhe të keqen në të ardhmen”. I pëlqente shumë të dëgjonte këto fjalime.. Pleqtë ishin shembull i vazhdueshëm i tolerancës. Vizita e djalit dhe nuses se shtrejt 1 her ne jave, knaqen tu e hanger nje tas me ushqim qe ja japin nje here ose dy here, edhe duke e pru.

Ishte e diel, dhe ora ishte mesditë. Baba Muhamet shkoi te furra e bukës dhe bleu dy bukë.
-Baker: “Muhammed Emmi, djali yt më dha përbërësit për mbrëmje, kur do të jetë gati.? Nuk më tha, a e dini.? Ai iu përgjigj pyetjes duke thënë “Nuk e kam idenë, bir”.

Kur mbërrin në shtëpi, fillon të presë me shpresë duke i thënë partnerit të jetës 50 vjeçare, “Zonjushë Ay şe, djali i dha përbërësit për furrë, ndoshta do të marrë darkën, mos u mërzit të bësh asgjë për mbrëmjen, do të japë dy gjithsesi”. Gjatë përgatitjes për namazin e mbrëmjes, njeri rastësisht e sheh djalin e tij duke hyrë në ndërtesë me një tepsi të mbushur me lahmacun në dorë…

Ata po presin lahmacunu duke thënë se do të vijë tani, do të vijë tani.
Kjo është shpresa se ndoshta vjen. Koha vjen në mesnatë tani dhe shpresa është zhdukur. Ëndrra e dy salsiçeve të nxehta kthehet në dy të ftohta. Prit deri në mesnatë, babi, prit! Po vdes… Mos hajde tani! Duke pritur dhe pritur me uri dhe pikëllim. Nuk ka mundësi të vijnë ata dy lahmacun të nxehtë..!

Baba Muhamet, herët në mëngjes! Djali i një miku të vjetër në lagje është një agjent agjent. Agjenti imobiliar qëndron në rrugën e dyqanit të të njohurit të tij. Ai nuk kujdeset për tre ose pesë dhe e shet shtëpinë menjëherë. Dhe vlen një kusht: “Me kushtin që të mos ulem në shtëpi deri sa të vdes” ai e shton veprën në regjistër. Mund ta nxjerrësh djalin menjëherë.

Pas disa ditësh, ajo sheh djalin e saj që vjen tek dera duke vrapuar e emocionuar dhe me kureshtje të madhe.! Djali i tij pyet para se të hyjë. ‘Babi sot erdhën dy vetë dhe më thanë bosh shtëpinë që ke shitur shtëpinë. Nuk ka diçka të tillë, apo jo? Ajo bërtet “Hajde, më thuaj që nuk e kam shitur. ” Muhammed Baba hesht, nuk bën as zë..!! “Çfarë ndodhi babi, a e gëlltite gjuhën? ” Thotë dhe vazhdon “hajde se po gënjen..! “Nuk mund të them babai i tij, “E shita djalin tim dhe ia dhashë veprat e titullit”

Muhamedi baba. Edhe pse është i trishtuar, ai flet të vërtetën. Djali mbetet pa fjalë në shok, rrëzohet aty ku është dhe thotë: “pse babi, pse? “Më trego për sa e ke shitur. ” tha. Baba Muhammed duke gjarpëruar hundën me sy gnats..
Ai thotë “E shita këtë vend për dy lahmacuna, djalin tim për dy lahmachuna” dhe futet brenda….
Zoti im, siç ndodh çdo gjë, dhuroju të gjithëve më të mirën e fëmijëve ..