Visar Hoda – Të dashur familjarë, miq dhe kolegë të babait tim.

Të dashur familjarë, miq dhe kolegë të babait tim.

Sot për të nderuar kujtimin e një njeriu që për mua ishte i jashtëzakonshëm, po shkruaj pak rreshta me frikën se mos bëj gabime drejtshkrimore, sepse e di që qortimet do ishin te pafalshme nga babai im i dashur, një arsimtar që e përkushtoi jetën e tij ndaj gjuhës, letërsisë dhe formimit të brezave të rinj. Nuk është e lehtë të flasësh për të në të shkuarën, sepse ai ishte një prani e fuqishme në jetën e çdo personi që pati fatin ta njohë.

Si arsimtar i gjuhës dhe letërsisë, ai kishte një pasion të jashtëzakonshëm për fjalën e shkruar dhe për të mësuarit. Për të, gjuha nuk ishte thjesht një mjet komunikimi, por një shprehje e shpirtit të një kombi dhe një reflektim i kulturës sonë të pasur. Ai i mësoi nxënësve të tij jo vetëm rregullat e gramatikës dhe drejtshkrimit, por edhe dashurinë për letërsinë dhe aftësinë për të menduar në mënyrë kritike.

Në një botë ku gjithçka ndryshon me shpejtësi dhe ku standardet shpesh herë bëhen të paqarta, babai im ishte një mbrojtës i palëkundur i korrektësisë gjuhësore dhe i tolerancës zero për gabimet drejtshkrimore. Për të, çdo fjali duhej të ishte e përpiktë, çdo fjalë të kishte vendin e saj, sepse ai besonte se mënyra se si shkruajmë pasqyron respektin tonë ndaj të tjerëve dhe vetvetes.

Në klasën e tij, kërkesat ishin të larta, por ato shoqëroheshin gjithnjë me përkushtimin e tij të plotë për të ndihmuar nxënësit të përmirësohen dhe të zhvillohen. Ai ishte gjithmonë i gatshëm të shpenzonte orë të tëra për të ndihmuar dikë të kuptonte një poezi apo për të përmirësuar një ese. Ishte një mësues që njihte mirë forcën që ka edukimi për të ndryshuar jetën.

Sot, ndërsa e kujtoj atë, ne kujtojmë edhe vlerat që ai përfaqësonte. Respektin për gjuhën tonë të bukur, për kulturën dhe për edukimin. Na mësoi se gabimet nuk janë për t’u injoruar, por për t’u korrigjuar; se përpjekja për përsosmëri në çdo fushë të jetës është ajo që na bën të rritemi si njerëz.

Ndaj le të vazhdojmë të përhapim mesazhin e tij dhe të ruajmë vlerat që ai na ka lënë. Le të mbajmë gjallë pasionin për fjalën, për të mësuarin dhe për korrektësinë. Le ta nderojmë kujtimin e tij duke mos u dorëzuar kurrë përballë mediokritetit dhe duke ruajtur standardet më të larta në gjithçka që bëjmë,sidomos ate te drejtshkrimit.

I përjetshëm qoftë kujtimi i tij dhe dritë pastë shpirti i tij.