ORIGJINA SHQIPTARËVE
PREJ ILIRËVE DHE PELLAZGËVE
KRIJIMI I JETËS NË TOKË KA KUPTIMIN
ORGANIZATIV MONOFILETIK
Në planetin Tokë dhe në univers, si vlera të përhershme konstante dhe labile, ekzistojnë tri vlera shumë të rëndësishme: hapësira, materia dhe koha.
Të tria vlerat fizike janë të përhershme, me madhësira të pakufizuara – infinit. Të gjitha vlerat e e lartëpërmendura, veçanërisht materia duke u kombinuar midis vedi, në tokë dhe në univers, i ka të gjitha mundësitë reale për organizim evolutiv organik.
Evolucioni organik është proçes i pandalshëm i papërsëritshëm, ka fillur prej momentit të paraqitjes së shkëndijës jetësore, i cili quhet rastësi, duke nisur prej më të thjeshtës, drejt organizimit më të ndërlikuar. Kjo ndërlikueshmëri organizative evolutive e vazhdueshme paraqet rast, i cili rast shënon zhvillim evolutiv organik jetësor, kudo që ka zhvillim.
Koha është vlera e kalueshme, e tashme e ardhshme, ajo vazhdimisht hec dhe vetëm hec, kurrë nuk ndalet por edhe nuk përsëritet.
Koha në krahasim me hapësirën dhe materien është madhësi në vehte.
Materia ekzistuese varësisht prej kushteve për jetë, duke hyrë në reakcion prej faktorëve të mundshëm, krijon bashkëdyzime inorganike dhe orgnike, me vlera kapitale për jetë. Materia në bashkëdyzime kimike dhe biokimike, ndryshon për intervalin e kohës, në rrugën e zhvillimit evolutiv historik.
Kushtet e volitshme për zhvillim evolutiv jetësorë, diktojnë në zhvillimin organik të jetës
Në planetin tokë dhe në univers, ligjit mbi ruajtjen e masës dhe enregjisë, thot se materia dhe enregjia kurrë nu hupen, por kalojnë prej një forme në një formë tjetër, kjo është rruga e evolucionit organik labilo – stabil.
Materia në Tokë dhe në univers, për faktorin kohë, hyn në reakcione kimike dhe biokimike, duke krijuar evolucion organik me ndryshueshmëri për momentin e rastit.
Të gjitha ndryshimet, që ndodhin brenda kohës, quhen raste.
Rasti është momenti i papritshëm dhe i papsëritshëm, gjat zhvillimit të evolucionit organik. Prej rastit krijohen llojet të reja organike, të cilat paraqesin kontinuitetin e pashkëputmërisë të zhvillimit të jetës, në planetin Tokë dhe më gjërë në univers. Rasti është faktor i papërsëritshëm dhe shumë i domozdoshëm për evolucionin organik. Pa faktorin rast nuk ka zhvillim evolutiv, rasti krijon mundësinë evolutive të ndryshueshmërisë.
Evolucioni organik zhvillohet si proçes organizativ në hapësirë, brenda materies, në përputhje me kohën, duke iu nënshtruar rastit.
Rasti është mbretëria e zhvillimit të papërsëritshëm evolutiv, deri në krijimin e llojeve të reja.
I tërë zhvilimi evolutiv i materies dhe jetës në tokë dhe kudo, është i regjistruar në bërthamën qelizore, përmes rradhitjes së aminoacideve makromolekulare të bazave purine dhe pirimidine.
Bërthama qelizore ruan me fanatizëm zhvillimin evolutiv historik. Vetëm te rradhitja e aminoacideve të AND së, duhet kërkuar sekretin e vërtet të krijimit të jetës dhe afërsive gjenetike, midis qenieve dhe llojeve të krijuara gjatë rrugës të zhvilimit historik evolucionit organik.
Bërthama qelizore është e ndërtuar prej makro molekulave të aminoacideve, të cilat mbajnë çelësin e sekretit – fshehtësinë e zhvillimit evolutiv organik. Pikërisht në bërthamën qelizore duhet kërkuar të vërtetën e zhvillimit evolutiv historik të jetës në tokë.
Përmes rradhitjes të aminoacideve të cilat paraqesin sekretin e rradhitjes sipas vjetërsisë të materialit gjenetik. Duke e lexuar rradhitjen e aminoacideve, mund të lexojmë dhe të deshifrojmë afërsitë grupore, të kontinuitetit trashëgues gjenetik.
Materiali gjenetik në bërthamën qelizore, paraqet secretin e vërtet dhe vetëm përmes atij sekreti, mund të sqarohet kontinuiteti i jetës dhe vjetërsia organizative e jetës në tokë dhe ndryshueshmëria si vlerë kapitale.
Për ta kuptuar të vërtetën e evolucionit organik, duhet të bëhet deshifrimi i rradhitjes së molekulave të aminoacideve në ADN dhe ato të lexohen dhe rradhiten, si notat në pentagramin muzikor, pastaj e kemi shumë leht, duke i lexuar vërtetojmë gjenezën gjenetike me vjetërsin tonë. Ky lexim i materialit gjenetik, vërteton dhe garanton, se shqiptarët janë pasardhës historiktë vërtet evolutiv organik dhe gjenetik të drejtëpërdrejtë prej ilirëve dhe prej Pellazgëve.
Bërthama qelizore e njeriut, paraqet të vërtetën e zhvillimit historik evolutiv të njeriut, aty duhet kërkuar e tërë historia e zhvillimit evolucionit organik, aty është e vërteta dhe vetëm e vërteta, se shqiptarët janë trashëgzues të drejtëpërderejtë gjenetik prej Iliro – Pellazgëve, kurse Pellazgët janë trashëgues të drejtpërdrejtë prej Homosapiensit.
Ky kontinuitet i zhvillimit evolutiv historik gjenetik, shkencërisht ua mbyll gojën dhe ua shpërbën historin ndjellakeqëve, të gjithë atyre që deri tash na kan vjedhur vlerat historike dhe trashëguese duke na quajtur ardhacak.
Të kuptohemi se populli shqiptar, ka historin dhe krenarin e vet, me të gjitha karakteristikat trashëguese gjenetike përmes zhvilimit evolutiv. Kjo është vërtetuar nga shumë shkencëtar të niveleve botërore si James D. Watson, Francis Crick, Morgan etj, të cilët për këtë zbulim epokal morën çmimi Nobël.
Shtrohet pyetja pse Akademia e Shkencave Shqiptare si dhe politika shqiptare nuk i shërbenë kombit dhe shtetit, aty duhet kërkuar fajtorin.
Çuditërishtë Akademia e Shkencave Shqiptare, me këtë heshtje mortore, kujt i shërben, kjo heshtje për popullin shqiptar është vrastare…
Prandaj përmes këtij punimi shkencor, të cilin e pregadisi libër për botim me titull: SHQIPTARËT JANË TRUNGU GJENETIK I PASHKËPUTSHËM PREJ ILIRËVE DHE PELLAZGËVE. Në këtë punim do të lexohet e vërteta historike mbi trashëgiminë e trungut tonë gjenetik.
Akademia e Shkencave Shqiptare, duhet ti përqendroi vlerat shkencore mbi të vërtetën e evolucionit organik historik të shqiptarëve prej ilirëve dhe Pellazgëve.
Vetëm përmes strukturës gjenetike në bërthamën qelizore, spjegohet e vërteta historike e zhvillimit evolutiv të njeriut.
Ky zbulim i verbon gjithë ata që na i kan vjedh historinë dhe të vërtetën tonë historike dhe gjenetike.