Sa mundohen ta shesin shpirtin e tyre!
بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَPor ti je i habitur, e ata tallen.
Saffar-12
Ebu Malik al-Haris ibn Asim al-Ash’ari transmeton se i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: “Pastërtia është gjysma e besimit; fjalët el-hamdulillah mbushin mizanin (peshore e veprave të mira), dhe fjalët subhanallah dhe el-hamdulillah mbushin hapësirën midis qiejve dhe tokës. Lutja është dritë, lëmosha është provë, durimi është dritë, dhe Kurani është provë për ju ose kundër jush. Njeriu herët apo vonë e “shet” shpirtin e tij, kështu që ai e çliron ose e shkatërron atë “. (Muslim)
Hadithi i të Dërguarit të Allahut, sal-lAllahu alejhi ue selem, përshkruajnë gjallërisht jetën e njeriut në këtë botë, në mënyrë që të krijohet përshtypja se bota është në të vërtetë një treg i madh, ku njeriu ka mundësinë të “tregtojë” qoftë me Allahun, ose me shejtanin.
Tregtia me All-llahun i sjell atij një fitim të sigurt, i cili pasqyrohet në një jetë të bukur dhe të lumtur në këtë botë dhe lumturi të përjetshme në botën tjetër. Ndërsa tregtia me shejtanin sjell mjerim, ankth, frikë, shqetësim dhe poshtërim në këtë botë, dhe trishtim dhe vuajtje të përjetshme në botën tjetër.
Çdo veprim i adhurimit dhe punë bazuar në Sheriat është një tregti me Allahun, dhe çdo tregti me Allahun sjell fitim dhe nuk mund të dështojë, siç vjen në ajet:
إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَAta që lexojnë librin e Allahut, e falin namazin dhe nga begatitë, që Ne iu kemi dhënë japin fshehtazi e haptazi, ata shpresojnë në një fitim, që kurrë nuk humbet. – Fatir -29
Por “tregtia” me All-llahun nuk është si tregtia me njerëzit, por është tregtia e një skllavi të varfër me Zotin Suprem, tregtia midis një krijese të dobët dhe Krijuesit të Plotfuqishëm, kështu që duhet ta kuptojmë këtë tregti që të mos mashtrojmë vetveten dhe të mos jemi pa të ardhura në atë tregti.
-Atëherë, besimtari duhet të ketë relacion të mirë me Allahun, veprat e tij të mira, adhurimin e tij, veçanërisht kur bëhet fjalë për adhurimin vullnetar, një sekret midis tij dhe Zotit të Tij, sepse Allahu e do adhurimin e fshehtë të robërve të Tij. Allahu i do besimtarët e sinqertë dhe nuk i pëlqen të zbulohen sekretet midis tij dhe robit të Tij. Kjo është arsyeja pse njerëzit e devotshëm të gjeneratave të para i fshehin veprat e tyre të mira ndërsa fshehin veprat e këqija.
-Dhe së fundi, nga vargjet dhe hadithet e cituara konkludojmë se fakti jonë kryesor i pasurisë sonë është koha jonë e dhënë për ne. Ne duhet të dimë që çdo ditë, çdo orë, çdo frymëmarrje dhe nxjerrje e jonë, është një perlë e çmuar për të cilën mund të blejmë thesare që nuk do të zhduken kurrë, as nuk mund të harxhohen.
-Prandaj, le t’i përdorim ditët e mbetura të Mubarek Ramazanit në adhurim, në bindje ndaj Allahut, në vepra të mira, sepse “tregtia” e Ramazanit me All-llahun sjell fitime dhe fitime të shumta, sepse prishja e parimit të pasurisë sonë, d.m.th. koha, ose shpenzimi i saj në atë që sjell falimentim dhe shkatërrim për të dy botët, mund të përballohet nga një njeri pa mend.
A thua neve iu përmbajtëm këtyre parimeve gjatë këtij muaji të bekuar?
-Çka vepruam ne që ta ndalonim këtë tallje që na e bëjnë?
A.S